[ความเศร้าคือภาพ พระองค์เป็นเพลง]时光会流逝，音乐却很永远。บันทึกพระสุรเสียงของร.9ช่วยให้ผมเกิดความคิดเเละความรู้

[ความเศร้าคือภาพ พระองค์เป็นเพลง]
เป็นข้อความสั้นๆที่เขียนขึ้นในคืนวันที่ 14 ตุลาคม 2559 เวลานั้นผมได้ยินเสียงจากโทรทัศน์ เป็นสารคดีเกี่ยวกับพระองค์ท่าน ทันทีที่บันทึกเสียงจริงของพระองค์ในสารคดีจบลง ผมก็เกิดความคิดนิดหน่อย และเขียนลงในกลุ่มFB “ภาษาจีนสำหรับผู้เริ่มต้น” เเละวันนี้ครบรอบ1ปีพอดี จึงขอนำมาเเบ่งปันอีกรอบในเพจนี้ เนื้อหามีดังนี้
…
ตอนหนึ่งในเทปบันทึกเสียงจริงของพระองค์ท่าน ซึ่งพระองค์รับสั่งด้วยภาษาที่เรียบง่าย
“เราคิดมันออกมา เราไม่สามารถเก็บกลับไปได้ เพราะมันเกิดขึ้นมาในโลกเเล้ว เราก็เลยต้องเขียนมันออกมา …เราเคยวาดรูป สิบปีผ่านไป เราเอารูปออกมาดูใหม่ รูปเก่าลง เราก็เลยต้องซ่อม ต้องเเซม มันเลยไม่เหมือนเดิมอีก…(หยุดคิด)…เเต่ดนตรีไม่เหมือนกัน เวลาผ่านไปเเค่ไหน มันเหมือนเดิม”
纪录片中有很朴实的这么一句话，是国王的真实录音。
“她出于思考,我无法收回,因为她确实诞生了，所以我要把她写出来了。…我曾经画了一幅画，十年后我又看了看她，她旧了许多，我只能维修，这下我才发现恢复原貌是不可能的…音乐就大不一样了，时光会流逝，音乐却很永远。”

ประโยคนั้น พระองค์พูดถึงศิลปะดนตรี  เเต่กลับช่วยเตือนสติ  ผมจึงเกิดความคิดขึ้น ว่าความเศร้าเป็นเพียงภาพวาด ความเศร้าจะเก่าลง ความเศร้าย่อยสลายได้ตามกาลเวลา ส่วนพระองค์นั้น เป็นเพลง งดงามไม่มีวันเก่าครับ
国王的词语表现出对音乐艺术的素养,但我受到了启发，悲哀只不过是一幅画，悲哀会变旧，会在时光中腐化。我们心目中的国王是一首歌，这首歌很美妙很永远。
(จบ)
…
หลายๆครั้งที่เราอาจรู้สึกช้าไป ที่จะเริ่มรักหรือชื่นชมคนๆหนึ่งที่จากไป เสียดายที่เรารู้จักเขาไม่มาก เราจึงโศกเศร้าใจหายจนลืมไปว่า ความจริง เรามีเวลาจดจำเขา รวมทั้งศึกษาเขาได้ ในทุกๆวันต่อจากนี้ ในสาขาดนตรี ศิลปะ เเละ การกีฬา เชื่อว่าเขาคือเเรงบันดาลใจของหลายๆคน เเละเขาจะเเข็งเเรงตลอดไปในใจเราครับ
…
เมธา  วามวาณิชย์ (อ.อี้)
14 ตุลาคม 2559